Septemberschrijfsels

Deze september maand is voor mij een heftige tijd, eigenlijk begon dat al 12 augustus. Want mijn lichaam gaat een maand voor de sterfdag van Daan in opstand. Maar deze afgelopen week was wel de meest minste week. De septemberschrijfsels van Schrijftuintje kwam als geroepen om mijn emoties op papier te zetten. Elke dag van de maand had ze een woord ingevuld en daarmee kon je aan de slag om erover te schrijven. Ik loop wel iets achter, wat ik eigenlijk wel wat van baal. Maar soms is het niet anders dat het niet lukt de tijd en ruimte ervoor te vinden om te schrijven, en dan blijf je achter de feiten aanlopen. Dag acht van deze reeks woorden was Wolken, en die was op het lijf geschreven nadat ik afgelopen woensdag een therapie sessie had. (hier ga ik nog weer op terugkomen)
Natuurlijk deel ik met jullie de tekst die ik heb geschreven.

Hoog in de wolken, daar wil ik graag zijn. Een wereld van rust, ruimte, kleur en zonder verdriet. De wereld waar mijn zoon Daan is. De ervaring om hem in die wereld te ontmoeten, voelen is fijn en waanzinnig rustgevend. Daar boven de wolken wil ik zijn. Ik voel mijn lichaam niet meer en ben nog maar half aanwezig op aarde. Het is moeilijk om terug te keren in het hier en nu, want in het hier en nu is het moeilijk, is er pijn en verdriet. En dat is iets wat ik liever niet voel. Nu is het de kunst om de dingen die ik voel daar ver boven de wolken mee te nemen naar het hier en nu. Zodat ik mij op aarde fijn ga voelen. Kleur in mijn leven krijgen. Rust en ruimte in mijn hoofd. En mij dus gelukkiger voelen in het leven. Dat houd niet in dat ik voor Daan in die wereld wil zijn, dat is niet de reden. Alleen het gevoel is er zo enorm fijn. Maar ik wil er ook niet aan denken om Max hier achter te laten. Ja soms wel als ik heel diep zit. Maar Max is degene waarom ik nog rechtop sta. Waardoor ik blije gevoelens voel en elke dag het waard is om op te staan. Gelukkig heb ik ook nog een lieve partner naast me staan. Als deze twee mannen weg zouden vallen is er niets meer voor mij hier. Ik wil hier voor mijzelf willen zijn en mij niet steeds willen verschuilen boven de wolken. Er is nog zoveel om voor te leven, maar dat moet ik weer echt gaan voelen.

Mijn elfje over de tekst