Herinnering aan mij hernia
Een derde hernia?
Soms denk ik dat ik gek wordt. Het is alweer zeven jaar geleden dat Daan overleed, en het verbaasd me toch keer op keer dat er triggers blijven naar verdrietige herinneringen aan die mooie jongen van me.
Zo werd ik een tijd terug geraakt door Max (mijn zoontje was toen drie) in mijn rug. Hij is nou eenmaal een druk jochie, en vaak kan hij me flink pijn doen. Maar nu was het echt mis. De plek die hij raakte deed zoveel pijn, omdat het de plek is waar ik tot twee keer toe een hernia had. De eerste keer was zeven jaar terug, op het moment dat Daan in het ziekenhuis lag stierf ik van de pijn. Zat ik vol extreem zware pijnstillers en kreeg ik een operatie omdat ik anders niet voor mij zoon zou kunnen zorgen.
Daan ging met ontslag uit het ziekenhuis, en zijn mama het ziekenhuis in voor de operatie. Twee dagen na mijn operatie overleed Daan in mijn armen.
Herinneringen
Ik lag de eerste avond met pijn in mijn bed, en ik voelde tranen op komen. Nee geen tranen van fysieke pijn, maar van verdriet. Ineens zag ik Daan daar weer liggen in het ziekenhuis. En ik helemaal verdoofd van de pijnstillers. De meeste momenten was ik helder en er voor hem. Maar er waren zeker momenten dat ik tegen de verpleging zei dat ik de pijnstillers in nam en ik dus echt even out was.
Het besef dat ik een operatie kreeg om voor mijn kleintje te kunnen zorgen, maar uiteindelijk niet nodig was omdat hij overleed doet me nog het meest pijn. De tranen rolde over mijn wangen daar in mijn bed. Waarom moest ik daar nu weer terug aan herinnerd worden? Ik had nu toch alles wel een beetje gehad, wat met Daan te maken heeft.
Triggers
Inmiddels zijn we al weer een hele tijd verder van deze pijnlijke herinnering, Max is al vier en ik ben nog steeds herstellende van mijn hernia. Nog steeds slik ik pijnstillers, maar al flink af aan te bouwen geweest. En de trigger naar Daan is gelukkig ook al weer een tijdje verleden tijd. Ik denk dat er altijd wel triggers blijven naar het overlijden en dat vind ik niet heel erg. Dit hoort nu bij mijn leven. Toch sta je soms wel even genageld aan de grond, wat zo’n trigger soms met je doet en een loopje met je neemt. Want in het algemeen is het goed zo. Daan is vrij en daar gaat het om.