Een knipoogje van Daan!?
Een ontmoeting
Zenuwachtig ging ik naar het schrijf atelier, ik voelde me er niet echt op mijn gemak. Want het was meer bedoeld voor ouders met hun kinderen. Toch voelde ik me heel welkom. Myriam (kinderboeken schrijfster) haar had ik online leren kennen. Zij vertelde mij dat ze bezig is met een boek over een vlinderkindje. Niet wetend van mij dat ik een kindje verloren ben. Dit vertelde ik haar, waarop ze vroeg waar ik woonde. Ik had allang gezien dat deze vrouw in Antwerpen woont, maar haar hart had verloren op het Hogeland waar het dorp waar ik woon onder valt. En ook had ik al ontdekt dat ze elke maand in Winsum is voor een schrijf atelier. Dit was voorbestemd. Ze vertelde dat ze dankbaar was dat ze mij was tegengekomen. Ze kon wel wat input gebruiken van een moeder van een overleden kind, omdat ze wel een boek aan het maken was maar geen enkele ervaring heeft met het overlijden van een kind.
Na het schrijf atelier bleef ik om met haar te praten, en ontmoette ik ook de opdrachtgevers van het boek. Een soort van samenwerking ontstond. Ik vertelde over Daan, waarop Myriam de opdrachtgevers aankeek. En tegen mij zei “dit was de eerste naam die bij ons opkwam voor het vlinderkindje, maar we zijn eerlijk gezegd van de naam afgestapt” Daaraan toegevoegd, nu moet het natuurlijk gewoon Daan worden. En vroeg mij om toestemming. Mijn hart maakte een sprongetje van plezier, want hoe geweldig is dat.
Illustrator
Later heb ik ook de illustrator ontmoet van het boek, en kreeg alvast een voorproefje van tekeningen die ze had gemaakt. Ik was ontroerd door de tekeningen die ze me liet zien, dit vertelde ik haar ook. Ze kon geen mooier compliment krijgen doordat ik geraakt was erdoor.
Ik vond het zo mooi wat ze me liet zien, dat ik bedacht haar te vragen voor het maken van mijn banner op dit platform. Dit vond ik best spannend, want ze kon ook nee zeggen. Maar ze was vereerd dat ze dit voor mij mocht doen, dus een afspraak om te brainstormen werd gemaakt. In mijn hoofd had ik dat het iets dromerig/sprookjesachtig wilde hebben. Wolken, want dat past natuurlijk bij de naam. Spelende kinderen in de wolken met vleugels, verschillende leeftijden. En wat heeft Kris er iets enorm moois van gemaakt. Wat in mijn hoofd zat heeft zei op papier weten te zetten, hoe bijzonder is dat. Daarnaast heeft ze ook het ontwerp van mijn visitekaartje gemaakt, die ik nog moet laten drukken.
Hebben jullie ook al het mooie baby jongetje op de pagina gespot? Ook die heeft ze met liefde voor mij gemaakt. Dit baby jongetje staat voor Daan.
Kris heeft al mooie tekeningen gemaakt in twee boeken, en daarnaast maakt ze ook (geboorte) kaarten, voor meer werk kan je kijken op haar website.
Een knipoogje van Daan
Er zijn vlinders en paarse bloemen waar ik Daan in zie, even een kleine knipoog van die kleine. Hier wordt ik altijd blij van. Maar soms zijn er ook grotere knipoogjes die hij laat zien. Zoals toen ik eens op de fiets op weg was naar het ziekenhuis voor een nieuwe IUI poging (voor dat Max werd geboren) Er sprong toen een hert net vlak voor mij langs. Het voelde zo overweldigend dat hij me goedkeuring gaf om verder te gaan. Zo voelde dit ook als een enorm mooi en bijzonder knipoogje van Daan. Een samenwerking die ineens ontstond door een online contact. Ik ben dankbaar voor al deze mooie knipoogjes in mijn leven, want zonder dit soort knipoogjes wil/kan ik niet leven. Ik weet dat het goed met hem gaat, want anders zou hij niet af en toe iets van zich laten horen. Dit is mijn troost, dat hij er nog altijd is. In alles, in mij, in de natuur en overal waar ik ga en sta.