Schrijf je rouw
Het is alweer even geleden dat ik in aanraking kwam met Schrijftuintje. Via OOK (ouders overleden kind) organiseerde online een schrijfworkshop “schrijf je rouw” Dit vond ik best spannend om aan te gaan, maar aangezien ik gek ben op schrijven wilde ik dit weleens proberen. Ik wilde kijken wat het met me zou doen, en of het ging lukken om zelf weer meer te gaan schrijven. Want schrijven stond wel op een heel laag pitje, wat ik enorm jammer vond. Maar het lukte me gewoon niet, ik kon de ruimte in mijn hoofd niet vinden om me eraan toe te zetten. En het plezier voor schrijven was daardoor verdwenen. Wat was het een mooie workshop met nog mooiere mensen om samen mee te mogen schrijven. Het schrijven met de opdrachten die ze gaf gingen eigenlijk helemaal vanzelf. Soms was het wel even lastig, maar al gauw als je maar je pen op papier hield en doorschreef kwam de schrijf flow wel. Ik heb heel wat tranen op papier gezet, het meest moeilijke vond ik juist het voorlezen. Iets wat zeker niet verplicht was, maar voor het rouw proces wel goed is. Om je eigen woorden hardop voor te lezen, ze zelf te horen, ze te voelen binnenkomen. Dus ik waagde mij er keer op keer toe om de stukken tekst voor te lezen. Het bleef keer op keer eng, maar ik deed het.
Jammer maar al gauw waren de workshops voorbij, maar ik bleef verlangen naar meer en meer. Juist omdat ik mijzelf nog niet alleen kon toe zetten aan het schrijven. Hier had ik nog wel wat hulp bij nodig, en die hulp kreeg ik. Ben na deze workshop via OOK bij haar begonnen met de maandelijkse donderdag verlies en rouw schrijfochtenden. Deze kan je los volgen en is niet speciaal voor ouders van overleden kind, maar voor verlies en rouw in de algemene zin. Hierdoor heb ik gemerkt dat het niet uit maakt, welk verlies je hebt. Het gaat om het schrijven, en wat het met jezelf doet. Ook merkte ik dat de gevoelens overeen komen, of je nu een kind verlies of je partner. Verlies is verlies en erover schrijven is helend.
Ook hier weer moest ik keer op keer de drempel over om mijn stukken voor te lezen, maar ik denk dat dit me enorm goed heeft gedaan. Het fijne ervan is, dat je dit kan doen zonder oordeel. Want er over communiceren is niet de bedoeling. Iemand bedanken en of vertellen dat het zo herkenbaar is of raakt, dat kan/mag. Maar verder gaat het alleen om het schrijven. Steeds meer verlangde ik naar deze ochtenden en steeds fijner werd het schrijven weer. Nog steeds verlang ik naar deze ochtenden, maar helaas kan ik niet meer aanwezig zijn door het vrijwilligster werk wat ik ben gestart op de donderdag. Wie weet ooit dat ik weer terug kom bij Schrijftuintje. Voor nu heb ik grotendeels het plezier in schrijven terug. En schrijf ik weer op regelmatige basis, en zelf ook weer aan mijn boek die al jaren niet meer aangeraakt was.
Schrijftuintje heeft vele verschillende workshops te bieden. Zelf ben ik nu begonnen aan de Gratis schrijf geluk, om dingen in het positieve te zien.
Een ronddeel die ik schreef tijdens een van de schrijfochtenden.
