In het algemeen gaat het altijd wel goed op het vlak van het overlijden van Daan. Natuurlijk wordt hij gemist en zijn er triggers naar verdriet, maar die kan ik handelen. Toch merk ik hoe dichterbij ik naar de sterfdag kom, ik het moeilijk heb. Ergens voelt het of ik normaal altijd mijn gevoel uitschakel. De smoes te druk met Max geen tijd om te voelen. Maar eigenlijk het gewoon nog steeds eng vind als ik er echt even stil bij sta. Het is niet voor niets dat ik zo erg veranderd ben na zijn overlijden. Dat ik enorme boze buien heb, die moeten daar vast vandaan komen. Zondag 12 september is het weer zover, en ik krijg het benauwd bij het idee wat ik met mijzelf heb afgesproken. De hele week geen afspraken met hulpverlening of andere mensen. Ik wil kijken wat het met me doet. Ergens ben ik bang dat ik toch de afleiding ga opzoeken, maar wil toch proberen er meer bij stil te staan. Wat voel ik, wat doet het met me als ik alleen ben en echt even naar binnen keer. Zou het helpen mijzelf een klein stukje meer terug te vinden, in de moeilijke momenten van het leven. Vanaf vandaag ga ik dus de uitdaging met mijzelf aan om wat meer op mijzelf te zijn en op mijzelf te vertrouwen.
Voelen
Wat voel ik nou echt, ik voel mij moe niet gek ik slaap slecht. Het gevoel van machteloosheid, de onrust die ik niet tegen kan houden. Maar moet ik dat dan ook, nee niet meer vechten laat het er maar zijn. Heel even ben ik vandaag al even naar binnen gekeerd, geschreven in mijn journal en echt even kijken wat is er nu voor gevoel. Daar kwam dus de onrust naar boven. Ik voel het in mijn lichaam, alsof je hart eruit wilt zo hard klopt hij. Een heel gejaagd gevoel, waar ik gelukkig in het algemeen niet zo last van heb. Waarom is dat er nu wel dan, als ik er meer bij stil sta. Is het goed om er bij stil te staan, of moet ik het gewoon maar laten rusten. Want het is toch oké, zoals het is. Nou niet helemaal, want anders ben ik rond de sterfdag niet zo van slag. En daarom heb ik altijd zoveel boze buien, die moeten ergens vandaan komen. Dus het blijven negeren zoals ik steeds doe is denk niet de goede keuze. Ik ga proberen te voelen deze week, en de eerste stap is dan dus met schrijven. Waar ik inmiddels aardig mee op weg ben, deze eerste dag.
